Ռեզիդենտ և ոչ ռեզիդենտ. ինչ է նշանակում և ինչպես են դրանք կիրառվում հաշվապահության մեջ
Հաշվապահական հաշվառման և հարկային օրենսդրության մեջ ռեզիդենտ և ոչ ռեզիդենտ հասկացությունները կարևոր դեր են խաղում տնտեսվարող սուբյեկտների հարկային պարտավորությունների և հաշվապահական հաշվառման որոշման գործում:
Ինչ է ռեզիդենտը:
Ռեզիդենտ է համարվում այն ֆիզիկական կամ իրավաբանական անձը, որը գտնվում է Հայաստանի Հանրապետության տարածքում և հանդիսանում է հարկային նպատակներով ռեզիդենտ: Համաձայն Հայաստանի Հանրապետության հարկային օրենսգրքի, ֆիզիկական անձը համարվում է ռեզիդենտ, եթե նա Հայաստանի Հանրապետության տարածքում գտնվում է առնվազն 183 օր տվյալ հարկային տարվա ընթացքում:
Ինչ է ոչ ռեզիդենտը:
Ոչ ռեզիդենտ է համարվում այն ֆիզիկական կամ իրավաբանական անձը, որը չի համապատասխանում ռեզիդենտ լինելու չափանիշներին: Այսինքն, եթե ֆիզիկական անձը գտնվում է Հայաստանի Հանրապետության տարածքում 183 օրից պակաս տվյալ հարկային տարվա ընթացքում, նա համարվում է ոչ ռեզիդենտ:
Ռեզիդենտ և ոչ ռեզիդենտ կարգավիճակի որոշման նշանակությունը
Ռեզիդենտ կամ ոչ ռեզիդենտ լինելու կարգավիճակը որոշում է այդ անձանց հարկային պարտավորությունները: Ռեզիդենտ համարվող անձինք ենթարկվում են Հայաստանի Հանրապետության հարկային օրենսդրությանը և հարկային մարմինների վերահսկողությանը: Ըստ Հայաստանի Հանրապետության պետական եկամուտների կոմիտեի պաշտոնական կայքի, ռեզիդենտ իրավաբանական անձանց համար սահմանված են որոշակի հարկային դրույթներ և հաշվապահական հաշվառման կանոններ:
Օրինակ, ռեզիդենտ իրավաբանական անձանց շահութահարկի դրույքաչափը կարող է տարբերվել ոչ ռեզիդենտ իրավաբանական անձանց համար սահմանված դրույքաչափից:
Եզրակացություն
Այսպիսով, ռեզիդենտ և ոչ ռեզիդենտ հասկացությունները կարևոր են հաշվապահական հաշվառման և հարկային օրենսդրության մեջ: Այդ կարգավիճակների որոշումը ունի ուղղակի ազդեցություն տնտեսվարող սուբյեկտների հարկային պարտավորությունների և հաշվապահական հաշվառման վրա: Այդ իսկ պատճառով, կարևոր է իմանալ այդ հասկացությունների սահմանումները և դրանց կիրառման կարգը:
